Shirku-Politeizmi (Gjynahu qe nuk falet)

Shirku-Politeizmi (Gjynahu qe nuk falet)

Te kjo tem inshAllah do te sjellmi shkrime gjithcka qe ka te beje me Shirkun (t'i bësh Allahut xh.sh. shok)
per nje gjynah shum te madh i cili nuk falet ndyshe perpos se me pendim te sinqert.

Prandaj duhet te jemi te kujdesshem e ti kushtojm rendesi kti fenomeni qe eshte perpapur shum ne gjithe boten e fatkeqsisht edhe ne vendet muslimane.

E lusim Allahun qe tna beje prej atyre qe jan syhapur dhe te kujdesshem ndaj shirkut ,ndaj ketij gjynahu te madh qe njerzit i nxjerr nga feja dhe mundet te vdesin si mosbesimtar dhe te jen pergjithmon ne Xhehenem.

E lusim Allahun te mos na beje pertac ,dhe ti lexojm keto shkrime dhe te mos na veshtirsoj shejtani dhe epshi jon leximin dhe ti shtojm njohurit qe na duhen patjeter qe te mbesim ne Islam dhe te vdesmi si Musliman.

E lusim Allahun te perfitojm nga keto shkrime ,dhe tna beje sebep keto vepra , largimin nga shirku ,qe tna fus pa llogari
ne Xhennet diten e Gjykimit.Amin


Shirku – Politeizmi (t'i bësh Allahut xh.sh. shok)

Shirku është prej harameve më të mëdha në përgjithësi. Transmeton Ebu Bekri, Allahu qoftë i kënaqur me të, se Pejgamberi alejhi selam ka thënë: "A dëshironi t’ju tregoj për (tre) mëkatet më të mëdha?” Thanë: “Gjithsesi, o i Dërguar i Allahut.” Tha: "...(ndër to) t’i përshkruash Allahut shok (shirku)…" (Muttefekun alejh, Buhariu nr: 2511)
Çdo mëkat Allahu xh.sh. ka mundësi t’ia falë njeriut, përveç shirkut; shirku nuk falet përveçse me pendim të sinqertë. Allahu xh.sh. thotë: "S’ka dyshim se Allahu nuk fal (mëkatin) t’i përshkruhet Atij shok (idhujtarinë), e përpos këtij (mëkati) i fal kujt do." (En-Nisa, 48) Shirku ndahet në dy lloje: Shirku i madh dhe shirku i vogël. Më i rrezikshmi është shirku i madh, i cili largon nga feja islame dhe ai njeri që bën këtë shirk dhe vdes pa u penduar, është përgjithmonë në zjarr të xhehenemit.

Nga pamjet më të përhapura të këtij lloji të shirkut në vendet muslimane janë:
-Adhurimi i të vdekurve duke menduar se ata do t'ua zgjidhin atyre problemet apo kërkesat dhe kërkojnë ndihmë apo mbrojtje prej tyre. Allahu xh.sh. thotë: "Zoti yt ka dhënë urdhër të prerë që të mos adhuroni tjetër pos Tij..." (El Isra, 23).

-Gjithashtu lutja e të vdekurve që të ndërmjetësojnë për ta apo që të ua largojnë vështirësitë, qofshin ata Pejgamberë, njerëz të devotshëm apo të rëndomtë. Allahu xh.sh. thotë: "A është Ai që i përgjigjet nevojtarit (të mjerit) kur ai e thërret, duke ia larguar të keqen e juve ju bën mbizotërues të tokës. A ka zot tjetër pos Allahut?" (En-Neml, 62)

-Kurse disa të tjerë i marrin disa emra dijetarësh apo njerëzish të devotshëm dhe sa herë që ngrihen, ulen, udhëtojnë apo sa herë që ta godasë ndonjë fatkeqësi, thonë: “O Muhammed!”, tjetri thotë: “O Ali!”, tjetri thotë: “O Husejn!”, tjetri thotë: “O Bedevi!”, tjetri thotë: “O Xhejlani!”, tjetri thotë: “O Shadhilij!”, tjetri thotë: “O Refai!”, tjetri lut Zejnebin, tjetri lut Ibn Ulvanin, kurse Allahu xh.sh. thotë: "S’ka dyshim se ata që po i adhuroni ju pos Allahut, janë të krijuar sikur ju (njerëzit janë më të përsosur). Thirrni pra ata, e le t’ju përgjigjen juve, nëse thoni të vërtetën." (El A'raf, 194)
Disa adhurues varresh bëjnë tavaf (sillen) rreth varreve duke i plotësuar të gjitha kushtet e tavafit, i fshijnë rrobat e tyre për varri, me të hyrë ia puthin pragun, i vendosin fytyrat e tyre në dheun e varrit dhe si ta shohin varrin, i bëjnë sexhde atij, qëndrojnë para varreve në këmbë të nënshtruar, të nënçmuar, duke shtruar para tyre kërkesa apo kërkojnë shërim. Ata kërkojnë që varri t’u shërojë ndonjë të sëmurë apo që të kenë fëmijë, ose t’ua lehtësojë ndonjë çështje. Ndodh që edhe ta thërrasin të vdekurin duke i thënë: “O zotëria im, kam ardhur nga vendbanimi im i largët, pra mos ma asgjëso mundin!”, kurse Allahu xh.sh. thotë: "Kush është më i humbur se ai që pos Allahut lut diçka që nuk i përgjigjet atij deri në kiamet, pse ata (që luten) janë gafilë ndaj lutjes së tyre." (El Ahkaf, 5)
Pejgamberi alejhi selam ka thënë: "Ai i cili vdes duke e lutur dikë tjetër përveç Allahut xh.sh., do të hyjë në zjarr." (Buhariu, shih Fet'h el Bari 176/
Disa prej tyre i rruajnë kokat e tyre tek varret, disa prej tyre kanë edhe libra që i mësojnë se si të adhurohet varri, si p.sh. libri "Menasik Haxhxh El Meshahid" (Ritualet e haxhit dhe të vizitës së varrezave) dhe me fjalën "Meshahid" kanë për qëllim varret dhe monumentet e evliave (njeri i devotshëm). Disa prej tyre kanë bindje se njerëzit e devotshëm sillen nëpër tërë gjithësinë dhe kanë mundësi të bëjnë dëme apo dobi, kurse Allahu xh.sh. thotë: "Nëse Allahu të provon me ndonjë të keqe, atë s’mund ta largojë kush pos Tij, po nëse dëshiron të japë ndonjë të mirë, s’ka kush që mund ta pengojë dhuntinë e Tij." (Junus, 107)
Gjithashtu prej shirkut është edhe zotimi në diçka tjetër përveç Allahut xh.sh., siç zotohen shumë prej njerëzve duke ndezur qirinj apo drita tek varre e të vdekurve.

-Ndër dukuritë më të përhapura të shirkut të madh është edhe therja për hir të tjetërkujt e jo për hir të Allahut xh.sh.. Allahu xh.sh. thotë: "Andaj ti falu dhe prej kurban për hir të Zotit tënd!" (El Keuther, 2), d.m.th. ther për hir të Allahut dhe në emër të Allahut. Pejgamberi alejhi selam ka thënë: "Allahu xh.sh. e ka mallkuar çdo person që ther për hir të tjetërkujt e jo për hir të Allahut." (Muslimi nr: 1978)
Ka mundësi që gjatë therjes të bashkohen dy harame: 1) të theret për hir të tjetërkujt dhe 2) të theret në emër të tjetërkujt e jo në emër të Allahut xh.sh. dhe kështu që të dyja janë të ndaluara të hahen.
Gjithashtu nga therjet e ndaluara të cilat janë të përhapura në vendet tona, nga therjet e injorancës (xhahilijetit), është edhe "therja për xhinë (shejtanë)". Këtë therje në kohën e injorancës e bënin kur blinin ndonjë shtëpi apo ndërtonin një shtëpi ose hapnin ndonjë pus. Njerëzit thernin kurban afër saj ose në prag të saj, duke u frikësuar se mos u bëjnë dëm xhinët (shejtanët) (Shih Tejsir El Azizil Hamd f:158).


Muhamed Salih El Munexhid
Përktheu: Eroll Nesimi
1.2.2008

Origjinat e shirkut

Nga çfarë është vendosur në sheriat [ligjin islam] është që njerëzimi ishte në fillim një popull i vetëm mbi Tevhidin e vërtetë pastaj shirku [drejtimi i çdo pjese ose forme adhurimi ose çdo gjë tjetër që është e drejtë e vetme e Allahut të tjerë përveç Allahut] gradualisht i përfshin ata. Baza për këtë është thënia e Allahut - të gjithë Lavdëruarit dhe të gjithë Lartësuarit:

"Njerëzimi ishte një popull pastaj Allahu dërgoi profet që sillni lajme të mira dhe paralajmërime. "[Sura Bekare 2/213]

Ibën Abbasi, radiallahu anhu, ka thënë:

"Në mes Nuhut dhe demit ishin dhjetë gjenerata të gjitha ato ishin mbi sheriatin [ligjin islam] e vërtetë pastaj ata e ndryshuan . Kështu Allahu dërgoi Profet si përcjellës të lajmeve të mira dhe si paralajmërues. "[2]

Ibën Uruah el-Hanbeli [837 hixhri] ka thënë:

"Kjo thënie refuzon ata historian nga Ehli Kitab -njerëzit e librit- [cifutët dhe kristianët] të cilët thonë që Kabili [Kaini] dhe djemtë e tij ishin adhurues zjarri. "[3]

Unë them: Në të është gjithashtu një refuzim i disa filozofëve dhe ateistëve të cilët thonë që bazat natyrale të njeriut ishin shirku dhe që Teuhidi-besimi në një zot evuloi tek njeriu. Ajeti i mësipërm e hedh poshtë këtë teori ashtu edhe dy hadithet [thëniet apo traditat e Profetit salallahu alejhis ua selam] autentike që vijnë më poshtë:

Së pari: Profeti salallahu alejhis ua selam ka thënë që ai e ka transmetuar nga Zoti i tij që:

"Unë i krijova të gjithë robërit e mi mbi fenë e vërtetë [mbi teuhidin-duke besuar në njëshmërinë e Allahut -të pastër nga shirku].

Pastaj djatë shkuan tek ata dhe i larguan ata nga feja e tyre e vërtetë. Ata i bënë të palejueshme njerëzve atë që unë ia kisha bërë të lejueshmë për ata dhe u urdhëruan të shoqëronin në adhurim me Mua atë për të cilën Unë nuk e kam autorizuar askënd. "[4]

Së dyti: Profeti salallahu alejhis ua selam ka thënë:

"Cdo fëmijë është i lindur mbi fitrah-n [5] por prindërit e tij e bëjnë atë një çifutë ose një kristian ose një adhurues zjarri. është si rasti i një kafshe që nxjerrë në jetë një trashëgimtarë natyral. A keni parë ndonjë të lindur të gjymtuar përpara se ju t'i gjymtoni ata".

Ebu Hurejrah ka thënë:

"Recitoni nëse doni: "Fitrah e Allahut me të cilën Ai krijoi njerëzimin. Nuk ka ndryshim në krijimin [fenë] e Allahut". [Surah er-Rum 30: 30] [6]

Pas këtij shpjegimi të qartë është shumë e rëndësishme për muslimanët të dijnë si Shirku u përhap midis besimtarëve pasi ata ishin muvah-hidin [njerëz mbi Teuhid-besonin në njëshmërinë e Allahut ].

Përsa i përket thënies së Allahut subhane ua tela rreth njerëzve të Nuhut: " Dhe u thanë: Mos braktisni zotat tuaj kurrsesi, mos braktisni Vedda-në, as Suvva-në, e Jeguth-in, Jeukë-n e Nesre-n.” (Nuh-23)

është e transmetuar nga një grup selefësh [paraadhësit tanë të drejtë] në transmetime të shumta që këto pesë të adhuruar ishin adhurues të drejtë [besimtarë të drejtë]. Megjithatë kur ata vdiqën shejtani i pëshpëriti njerëzve të tyre t'i zbukurojnë dhe të ulen në varrezat e tyre.

Atëhere shejtani i pëshpëriti atyre që erdhën pas tyre që ata duhet t'i marrin ata si idhuj duke ia zbukuruar atyre idenë që ju do t'i kujtoni ata dhe si rrjedhojë do t'i ndiqni ata në sjelljet e tyre të mira. Atëhere shejtani i sugjeroi gjeneratës së tretë që ata duhet t'i adhurojnë këta idhuj krahas Allahut të lartmadhëruar dhe ai i pëshpëriti atyre që kjo është ajo çfarë stërgjyshërit e tyre bënin.

Kështu Allahu i dërgoi atyre Nuhun alejhis ua selam duke i urdhëruar të adhuronin vetëm Allahun. Megjithatë asnjë nuk iu përgjigj thirrjes së tij përvec disave. Allahu subhane ua teala e përmendi tërë këtë incident në Suren-Nuh.

Ibën Abbas transmetoi: "Me të vërtetë këta pesë emra burrash të drejtë nga njerëzit e Nuhut. Kur ata vdiqën shejtani i pëshpëriti njerëzve të tyre të bënin statuja të atyre dhe të vendosnin këto statuja në vendet e tyre të grumbullimit si përkujtues për ata, kështu vepruan edhe ata.

Megjithatë asnjëri ndërmjet atyre i adhuroi këto statuja derisa kur ata vdiqën dhe qëllimi i statujave ishte harruar. Atëhere [gjenerata tjetër] filloi t'i adhuroj ata"[7]

Të njëjta me këto gjithashtu janë transmetuar nga Ibën Xherir et-Tabari dhe të tjerë nga një numër i selefëve, radiallahu anhum.

Në ad-Durral-Manthur [6/269]

"Abdullah ibën Humeid transmeton nga Ebu Muttahar i cili ka thënë: Jezid ibën el-Nuhalab ishte përmendur përpara Ebu Xhafar el-Bekiri i cili ka thënë: "Ai ishte vrarë në vendin ku të tjerë përvec Alahut ishin së pari adhuruar. Atëherë ai përmendi Uadin dhe tha: "Uadi ishte një musliman i cili ishte i dashur nga njerëzit e tijkur ai vdiq njerëzit filluan të grumbulloheshin rreth varrit të tij në vendin e Babil duke qarë dhe murmuritur. Kështu [Iblisi] i pau ata duke qarë dhe murmuritur mbi atë, ai mori shfaqen e një burri dhe iu shfaq atyre duke thënë: "Unë shoh se ju po qani dhe murmuritnin mbi atë. Kështu pse nuk i bëni një pikturë atij dhe vendoseni atë në vendet e grumbullimit që ju do ta kujtoni atë. Pas kësaj ata thanë: "Po" dhe ata bënë një pikturë të atij dhe e vendosën në vendet e tyre që grumbulloheshin të cilat do t'ia kujtonin atyre atë".

Kur Iblisi i pau ata që ishin duke e kujtuar atë në një mënyrë të vazhdueshme ai i tha: "Pse nuk i bëni për cdo shtëpi nga një statujë të njëjtë ta mbani atë në shtëpinë tuaj kështy që ju mund ta kujtoni [vazhdimisht] atë".

Kështu ata të gjithë thanë: "Po". Atëhere çdo shtëpi bëri një pikturë të atij të cilin ata e adhuronin dhe e madhëronin dhe të cilët vazhdimisht ia kujtonin atyre atë.

Ebu Xhafar ka thënë: "Ata nga gjenerata e mëvonshme e panë cfarë [gjenerata e mëparshme] bënte dhe arritën deri aty sa që e morën atë si një ilah-zot që adhurohej krahas Allahut. Ai pastaj tha: "Ky ishte idhulli i parë i adhuruar përvec Allahut dhe ata e thirrën këtë idhull Uad" [8]

Në këtë mënyrë urtësia e Allahut subhane ua teala u përmbush kur ai dërgoi Muhammedin salallahu alejhis ua selam si profetin final dhe e bëri të ndaluar në të gjitha mënyrat dhe rrugët nga njerëzit të cilët mund të bien në shirk-i cili është gjynahi më i madh.

Për këtë arsye ndërtimi i përmendoreve mbi varret dhe duke pasur për qëllim udhëtimin drejt tyre duke i marrë ata si vende festimesh dhe grumbullimesh dhe betimesh mbi varre janë të ndaluara kategorikisht.

Të gjitha këto udhëheqin në vazhdimësinë e të adhuruarit të të tjerëve përvec Allahut subhane ua teala.

Kjo është rasti më i rëndësishëm në këtë kohë në të cilën dituria është duke u pakësuar, injoranca është duke u shtuar, gjinden shumë pak këshilltarë të sinqertë dhe Shejtani është duke bashkëpunuar me njerëz dhe xhin për të ç'orientuar botën dhe t'i largojnë ata nga adhurimi i Allahut të vetëm.

Shejh Nasirud-Din el-Albani