Ç’qëndrim është mbajtur ndaj shehadetit dhe kushteve të tij nga ata para nesh?

Ç’qëndrim është mbajtur ndaj shehadetit dhe kushteve të tij nga ata para nesh?

Marre nga "Shpjegimi i tre themeleve baze" i Enes Abdurrahim ibn Abdullah Albanit.

Wahb Ibn Munabih u pyet njëherë: “A nuk është dëshmia la ilaha ila Allah çelësi i xhenetit? Ai u përgjigj: Po, por çdo çelës ka dhëmbët e tij. Po qe se ti vjen me çelësin që ka dhëmbët e duhura, atëherë dera do të të hapet. Prapë, po qe se çëlësi yt nuk ka dhëmbët e duhura, atëherë dera nuk do të të hapet”.

Hasan el-Basri i tha dikujt: “Ç’ke pragatitur për vdekjen tënde? Ai iu përgjigj: dëshminë se s’ka Zot veç Allahut. Hasani i tha: Ajo ka disa kushte të saj. Dhe kujdes mos shpifësh ndaj grave të nderëshme”. Po ashtu ai ka thënë: “Besimi nuk është duke dëshiruar që gjërat të ndodhin e as nga pamja e jashtme. Përkundrazi, besimi synon në ç’ka besojnë zemrat dhe në ç’konfirmojnë veprat. Kështu kur dikush thotë diçka të mirë dhe vepron mirë, Allahu e pranon atë. Por kush thotë diçka të mirë dhe vepron keq, Allahu nuk ia pranon atë”.

 Gjykimi rreth atij që thotë shehadetin pa besuar në kuptimin e tij apo nuk punon në përputhje me të.

Në “Fet’h el-Mexhid” thuhet: “Të gjthë dijetarët janë unanimisht dakort se gjithëkush që thotë s’ka Zot veç Allahut pa besuar në kuptimin e tij apo pa punuar në përputhje me të, duhet luftuar derisa të punojë sipas asaj që tha”.

Trasmetohet nga Bukhari nga Abu Hurrejra që Rrasuli tha: “Unë jam urdhëruar që t’i luftoj njerëzit derisa të thonë s’ka Zot veç Allahut, nëse e thonë atë atëherë jeta dhe pasuria e tyre janë të mbrojtura përveç sipas ligjit Islam dhe llogaria e tij është me Allahun”.

Trasmetohet nga Bukhari nga Abu Hurrejra që Rrasuli tha: “Unë jam urdhëruar që t’i luftoj njerëzit derisa të thonë s’ka Zot veç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i Allahut dhe të kryejnë namazin siç duhet dhe të paguajnë zekatën e nëse e bëjnë këtë atëherë e shpëtojnë jetën dhe pasurinë e tyre nga unë përveç sipas ligjit Islam dhe llogaria e tyre mbetet me Allahun”.

Trasmetohet nga Bukhari nga Enes ibn Melik që Rrasuli tha: “Unë jam urdhëruar që t’i luftoj njerëzit derisa të thonë s’ka Zot veç Allahut dhe nëse bëjnë këtë, falen sikurse falemi ne, drejtohen nga kibla jonë, therin sikurse therim ne, atëherë gjaku dhe pasuria e tyre janë haram për ne dhe ne nuk do përzihemi tek ta përveç sipas ligjit Islam dhe llogaria e tyre mbetet me Allahun”. Ibn Sijah pyeti Enes Ibn Melikun: “O Abu Hamza! Ç’e bën haram jetën dhe pasurinë e dikujt? Ai u përgjigj: Kushdo që thotë s’ka Zot veç Allahut, drejtohet nga kibla gjatë namazit, falet sikurse falemi ne dhe ha kafshët e therura nga ne, është musliman dhe ka të njëjtat të drejta dhe detyrime sikurse edhe muslimanët e tjerë”.

Muslim trasmeton nga Abu Hurreira që Rrasuli tha: “Unë jam urdhëruar që t’i luftoj njerëzit derisa të thonë s’ka Zot veç Allahut dhe të besojnë tek unë dhe tek ajo që unë u kam sjellë nëse e bëjnë këtë, gjaku dhe pasuria e tyre janë të garantuara nga unë përveç sipas ligjit Islam dhe llogaria e tyre mbetet me Allahun”.

Sikurse vërehet nga hadithet e përmendura më sipër thënia e shehadetit nuk mjafton për të gjithë për të ruajtur jetën dhe pasurinë e tyre. Megjithëatë vetëm thënia e shehadetit është mjaft për të larguar shpatën nga koka e qafirit kur ky e thotë atë. Pra thënia e shehadetit ndalon vrasjen e qafirit pasi kur qafiri thotë shehadetin, hyn në Islam dhe sapo e thotë atë, menjëherë jeta dhe pasuria e tij garantohen sikurse në hadithin e Usama ibn Zejdit që vrau armikun pasi e zuri në pozicion të vështirë dhe ai tha shehadetin dhe Usama e vrau atë. Rrasuli i tha Usamës që si do të justifikohej Usama para Allahut që e kishte vrarë një njeri pasi ai kishte thënë shehadetin? Usama i tha që ky person e tha shehadetin vetëm nga frika e shpatës. Megjithatë Rrasuli i tha që a ia hape zemrën atij dhe të shihje se ai nuk e tha atë veçse nga frika? Aq shumë u nervozua Rrasuli sa që Usama tha: do të kisha dashur që ta kisha pranuar Islamin atë ditë. Po ashtu ka trasmetime të tjera të shumta që Rrasuli ka thënë që nuk është urdhëruar të hapë gjokset e njerëzve per të parë nëse janë të vërtetë ndaj asaj që thonë apo jo. Prandaj Rrasuli dhe sahabat nuk i vranë munafikinët për sa kohë ata nuk dolën haptazi dhe nuk kundërshtuan obligimet e tyre ndaj Islamit. Megjithëatë, sikurse thamë shehadeti nuk mjafton për të shpëtuar jetën dhe pasurinë tënde pasi e ke thënë atë. Pasi hyn në islam, do të fillosh të plotësosh obligime të tjera sikurse vjen edhe në shumë hadithe të tjera sikurse hadithet e Muadhit dhe të Ibn Burejdit e shumë të tjerave me rradhë. Hadithet e siperpërmendura janë të mjaftueshme që po qe se thua shehadetin dhe nuk beson në atë që Rrasuli ka sjellë, kjo nuk është mjaft për të shpetuar jetën dhe pasurinë tënde.

Kadi Ijad ka thënë: “Mbrojtja e jetës dhe e pasurisë së atij që thotë shehadetin është një shpreheje që na tregon se kur dikush bëhet besimtar në Allah, atëherë Allahu i përgjigjet atij duke i mbrojtur atij jetën dhe pasurinë e tij dhe vërtetë që ata për të cilët ky hadith (hadithi që permend vetëm shehadetin) flet janë paganët dhe idhujtarët Arabë. Megjithëatë, përsa i përket të tjerëve nuki është mjaft vetëm thënia e shehadetit për t’i mbrojtur atij jetën dhe pasurinë e tij kur ai e thotë shehadetin ndërkohë që është qafir” (Fet’h el-Mexhid).

Trasmetohet nga Bukhari, Muslim, Abu Dawud dhe Tirmidhi nga Abu Hurrejra që pasi vdiq Rrasuli dhe Abu Bekri u bë khalifi i muslimanëve, disa njerëz refuzuan të paguanin zekatën. Abu Bekri u shpalli luftë atyre. Umari i tha Abu Bekrit: “Si e merr guximin që t’i luftosh keta njerëz, ndërkohë që Rrasuli ka thënë: Unë jam urdhëruar që t’i luftoj njerëzit derisa të thonë s’ka Zot veç Allahut dhe kushdo që thotë s’ka Zot veç Allahut, ruan pasurinë dhe jetën e tij nga unë përveç nëse meriton ndëshkim sipas ligjit Islam dhe llogaria e tij është me Allahun?” Abu Bekri iu përgjigj: “Wallahi! Unë do të luftoj këdo që diferencon mes zekatës dhe namazit, ngase zekata është detyrimi mbi pasuritë e tyre. Wallahi! Nëse ata refuzojnë të më japin edhe një litar (me të cilin lidhet kafsha) të cilin ia jepnin Rrasulilahit, unë do t’i luftoja ata po qe se ma mbanin atë”. Umari tha: “Wallahi! S’ishte tjetër veçse unë pashë se Allahu ia kishte hapur gjoksin Abu Bekrit për t’i luftuar ata dhe unë e mora vesh me siguri se ajo ishte e vërteta”.

Kur sheikh ul-Islam Ibn Tejmia u pyet rreth të luftuarit kundër Tartarëve, ai tha: “Është e detyrueshme që të luftohet çfarëdo grupi njerëzish, që refuzon tu nënshtrohet ligjeve Islame që njihen nga të gjithë dhe për të cilat ka unanimitet brez pas brezi, (duhen luftuar) derisa tu nënshtrohen atyre dhe të përmbushin obligimet e nevojeshme. Kështu ata duhen luftuar edhe pse ata mund të kenë thënë dy dëshmitë dhe u janë përmbajtur disave nga ligjet Islame ndërkohë që kanë neglizhuar të tjera. Kjo është njëlloj sikurse ajo që Abu Bekri dhe Sahabat bënë kur luftuan ata që refuzuan të paguajnë Zekatën. Më pas kjo përbëri konsensus mes të gjithë njerëzve të ditur dhe të devotshëm. Kështu, nëse një grup frenon kryerjen e namazeve të detyrueshme, agjerimin, haxhin apo nuk u frenuan nga mos prekja e jetës dhe e pasurisë se të tjerëve, apo pinjë alkohol, apo luajnë bixhoz apo nuk pranojnë që të luftojnë qafirat, të gjithë këta njerëz apo kategori, duhen luftuar ngase ata do të konsiderohen khawarixh dhe murtedinë.

Dhe llogaria e tyre mbetet me Allahun, domethënë, është vetëm Allahu që gjykon nëse kush e thotë shehadetin e thotë atë me besnikëri. Nëse është kështu, ai do të futet në xhenet. Megjithëatë nëse është hipokrit, do të futet në xhehenem dhe do te vuajë ndëshkimin. Përveç kësaj, në jetën tonë ne mund të gjykojmë vetëm anën e dukshme por llogaria e zemrave është vetëm me Allahun”. (Fet’h el-Mexhid).

Sikurse del qartë nga ç’përmendëm me sipër vetem shehadeti nuk e bën haram jetën dhe pasurinë e dikujt që ka pranuar islamin po qe se nuk kryen obligimet fetare. Megjithëatë edhe po qe se dikush thotë shehadetin dhe i kryen obligimet fetare por nuk bën kufr ndaj gjithëkujt apo gjithëçkaje që adhurohet veç Allahut, atëherë jeta dhe pasuria e tij nuk jane haram.

Muslim trasmeton nga Ebi Melik el-Ashxhai nga i ati që Rrasuli tha: “Kush thotë s’ka Zot veç Allahut dhe bën kufr ndaj gjithëçkaje që adhurohet veç Allahut, pasuria dhe gjaku i tij janë haram dhe llogaria e tij mbetet me Allahun”.

Në “Fet’h el-Mexhid” thuhet pasi përmendet ky hadith: “Duhet të dish se Rrasuli bëri haram jetën dhe pasurinë e dikujt në këtë hadith me dy gjëra:

E para: Të thënët e shehadetit me dije të plotë dhe me siguri.

E dyta: Të bësh kufr ndaj gjithëçkaje që njerëzit adhurojnë veç Allahut. Ai nuk përmendi vetëm thënien e shehadetit por edhe të punuarit sipas tij.

Kjo tregohet edhe në ajetin: “Nuk ka dhunë në fe! Vërtetë që e vërteta është dalluar qartë nga falsiteti. Kush bën kufr ndaj taghutit dhe beson në Allah, ka kapur dorezën më të fortë qe kurrë nuk thyhet. E Allahu është Gjithëdëgjues, Gjithëshikues!”(2:256).

E tëra kjo tregon se vetëm thënia e shehadetit nuk e bën jetën dhe pasurinë haram. Madje edhe ta thuash atë duke ia ditur kuptimin dhe madje edhe duke dëshmuar per këtë e madje edhe nëse nuk i bën dua askujt tjetër veç Allahut. Përkundrazi pasuria dhe jeta e dikujt bëhen haram vetëm kur përvesh thënies së shehadetit, bëhet kufr ndaj gjithëçkaje që adhurohet veç Allahut. Përsëri, nëse dikush dyshon apo frenohet nga të bërët kufr ndaj gjithëçkaje që adhurohet veç Allahut, pasuria dhe gjaku i tij nuk janë haram. Sa çështje e madhe! Sa thënie e qartë! Ç’provë deçizive dhe ç’argument i qartë ndaj atyre që debatojnë rreth kësaj çështje?!

Allahu thotë: “Luftojini ata derisa të mos ketë me fitnah dhe e tërë feja të jetë vetëm për Allahun! (8:39). Po ashtu Allahu thotë: “Vritini idhujtarët kudo që t’i zini ata, kapini dhe rrethojini ata, zëruni pritë atyre në të gjitha strategjitë. Por nëse pendohen, e falin namazin dhe japin zekatën, atëherë hapuani rrugën. Vërtetë Allahu është Gjithëfalës, I Gjithëmëshirshëm”(9:5).

Kështu, Allahu i urdhëron muslimanët që të luftojnë kundër idhujtarëve derisa ata të pendohen dhe të pastrojne njetin e tyre dhe ta bëjnë vetëm per Të, të kryejnë namazin, të japin zekatën. Megjithëatë, nëse insistojnë në mohimin e së vërtetës, ata duhen luftuar dhe duhen vrarë” (Fet’h el-Mexhid).

Sheikh Abdurrahmen Es-Sadi r.a (sheikhu kryesor i Ibn Uthejminit r.a) thotë për hadithin e mesipërm ne librin e tij “El-Kawl es-sedid fi makasidi et-tewhid sherh kitab et-tewhid”: “Ai (Rrasuli) nuk bëri vetëm thënien e shehadetit, mburojë për jetën dhe pasurinë edhe sikur të dijë kuptimin dhe ta pranojë dhe deklarojë këtë, edhe nese i bën dua vetëm Allahut pa partner. Jo! Ai nuk e deklaroi jetën dhe pasurine e tij haram derisa ti bashkangjise shehadetit edhe kufrin ndaj gjithëçkaje që adhurohet vec Allahut. Kështu nëse ai dyshon në të, apo heziton, gjaku dhe pasuria e tij nuk janë haram. Pra, kjo kërkon që të besosh që është e detyrueshme të adhurosh Allahun pa partner dhe të pranosh atë me besim dhe me fjalë njëkohësisht dhe ta adhurosh vetëm Allahun me bindje dhe nënshtrim ndaj Tij, dhe të braktisësh çfarëdo besimi, thënie apo vepre që e kundërshton atë. Prapë kjo nuk është e kompletuar pa pasur dashuri për ata që i përmbahen tewhidit të Allahut dhe t’u bëhesh aleat atyre dhe t’i ndihmosh ata dhe njëkohësisht të urresh njerëzit e kufrit dhe shirkut dhe të kesh armiqesi ndaj tyre. Vetëm thënie shprehjesh apo slogane pa kuptim të vërtetë nuk mjaftojnë per këtë (për të bërë haram jetën dhe pasurinë e dikujt). Përkundrazi është esenciale që kjo të përmbajë dije, besim, thënie dhe vepra. Kështu këto gjëra janë të intervarura në mënyrë që nëse njëra nga këto kontradiktohet, atëherë të tëra janë kontradiktuar. E Allahu e di më mirë”.