Besimtari në këtë Dunja

Prej moralit dhe sjelljes të selefëve ka qenë se ata ndiheshin se dynjaja ishte e parëndësishme për ata ashtu siç ka thënë i Dërguari i Allahut alejhi selam:



“Çka është kjo dunja në krahasim me botën tjetër përveç se sikurse njëri prej jush që e vendos gishtin e tij në det dhe sheh se sa ujë ka marrë.” (Muslimi dhe Tirmidhiu)



Ai s.a.v.s. gjithashtu ka thënë



“Po të kishte vlerë dynjaja tek Allahu sa krahu i mushkonjës, Ai nuk do ti kishte lejua mosbesimtarët të marrin asnjë gllënjkë uji prej saj. ” (Tirmidhiu)



Malik Ibn Dinari (rrahimullah):



“Ke kujdes nga magjistari i cili i magjeps zemrat e dijetarëve duke i largua ata nga Allahu më i Larti, d.m.th. dynjaja. Fryti i saj është më i shëmtuar se sa magjia me të cilën erdhën Haruti dhe Maruti, pasi që magjia e tyre e ndau burrin prej gruas, ndërsa dynjaja e ndan robin prej Zotëruesit të tij.”



Hasan el-Basriu (rrahimullah) e ka pas zakon të thotë:



“Ne kemi takuar disa njerëz të caktuar ku dynjaja për ata ka qenë si diç e besueshme, ku është dashtë që t’ia kthejnë prapë pronarit të saj. Ata e kanë parë se nuk janë pronar të asgjëje në të, kështu që udhëtuan lehtë për në botën tjetër.”



Abdullah Ibn Mubareki (rrahimullah) kishte për të thënë: “Dunjaja është burgu i besimtarit. Vepra më e mirë në burg është durimi dhe kontrollimi i hidhërimit. Besimtari nuk ka vend në tokë. Toka e tij do të jetë atje nesër në botën tjetër.”



Njëri prej selefëve e ka pas zakon të thotë: “Nëse dëshiron të jesh afër Allahut atëherë vendose një muri të hekurt ndërmjet vetës tënde dhe epshit tëndë.”



Ahmed Ferid (shkëputur nga: “Prej karakteristikave të Selefëve”)