Besimi i Ehli Sunnetit për Sahabet dhe Ehlul-Bejtin

Besimi i Ehli Sunnetit për Sahabet dhe Ehlul-Bejtin
Dhe ne i duam, për dashurinë që kemi ndaj Pejgamberit, sal’allahu alejhi we selem, edhe njerëzit e shtëpisë së tij (Ehlul Bejtin), shoqëruesit e tij, pasuesit dhe ndihmësit e tij deri në Ditën e Gjykimit. Bashkohemi me ta dhe nuk shfaqim Bera (urrejtje) për asnjërin prej tyre – jo, i urrejmë njerëzit që i urrejnë ata, dhe nëse ata nuk i përmendin për të mirë, ne nuk i përmendim me asgjë tjetër vetëm se për të mirë. Sipas nesh, dashuria ndaj tyre është Din, Iman dhe Ihsan, përmes kësaj kërkojmë afërsinë te Allahu i Lartësuar.

Dallohemi nga njerëzit e risive duke pasur zemër dhe gjuhë të pastër për shoqëruesit e të Dërguarit, sal’allahu alejhi we selem , dhe nuk mërzitemi duke u lutur me thënien e të Lartësuarit:

“O Zoti ynë, falna nevedhe vëllezërit tanë, të cilët kanë besuar para nesh dhe mos lejo që në zemrat tona të ketë asnjë të keqe ndaj besimtarëve! O Zoti ynë, Ti je vërtet i Butë dhe Mëshirëplotë!” (EL-HASHR 59: 10)

Shfaqim Bera-në tonë ndaj rrugës se rafidivë (shi’ave) të cilët i urrejnë shoqëruesit e Pejgamberit, sal’allahu alejhi we selem, dhe i mallkojmë ata. Shprehim Bera-në ndaj rrugës se Navasibëve të cilët kanë shfaqur armiqësi ndaj Ehlul-Bejtit.

Ndaj Aliut, Fatimes, Hasanit, Husenit dhe të tjerëve nga Ehlul-Bejti e manifestojmë të drejtën e tyre – pra i duam dhe nuk shkojmë në skajshmëri me ta.

“Ruajani ehlul-Bejtit obligimin e të drejtave të tyre. E njohim Aliun plotësisht, nuk shtojmë e as nuk pakësojmë nga pozita e tij, ngase për shkak të kësaj dy grupe do të arrijnë në Zjarr, të parët prej tyre nuk janë të kënaqur më të si Halife dhe të tjerët e lartësojnë si hyjni të dytë.” (poezi –shqipërim i përafërt)

Bashkë më këtë, ne themi siç ka thënë Pejgamberi, sal’allahu alejhi we selem: “Kush është ngadalësuar me veprat e tij nuk do të shpejtohet me prejardhjen e tij.”

Pra shfaqim Bera-në tonë ndaj atij që nuk ka besuar, që ka shpikur ligje, ka braktisur fenë apo ka devijuar nga rruga e drejtë, pa marrë parasysh nga e ka prejardhjen.

Përmbahemi nga ajo që ka ndodhur mes shoqëruesve të Pejgamberit, sal’allahu alejhi we selem, ngase ata ose kanë zbatuar ixhtihadin e tyre dhe ia kanë qëlluar, ose kanë zbatuar ixhtihadin e tyre dhe nuk e kanë qëlluar, pra për disa prej tyre ka një shpërblim dhe për disa dy shpërblime.

“Thuaji fjalët më të bukura për shokët e Ahmedit dhe komplimentet për gjithë familjen, edhe gratë. Largohu nga ajo që ndodhi mes shokëve në diskutimin përmes shpatave ditën kur dy grupet u takuan, kur të mbyturit ishin prej tyre dhe mbytësit ishin prej tyre, ngase të dy palët u sollën me mëshirë në atë tubim.” (poezi - shqipërim i përafërt)

Nuk pranojmë gjithçka prej historisë që treguesit e kanë mbledhur dhe atë që çdo njeri e ka shkruar, sepse ata nuk janë të pagabueshëm, madje, siç na ka njoftuar Pejgamberi, sal’allahu alejhi we selem, ata janë gjenerata më e mirë dhe një Mudd (grusht- sasi matëse) e tyre në bamirësi është më e mirë sesa një bjeshkë e Uhudit prej ari për ata pas tyre.

Dhe ne i duam Ensarët (ndihmësit) e Dinin në çdo periudhë kohore deri në paraqitjen e Ditës (së Gjykimit), ata prej tyre që janë afër dhe ata prej tyre që janë larg, ata që i njohim dhe ata që nuk i njohim – dhe tyre nuk u bëhet dëm nëse ne nuk i njohim.

Ne nuk shfaqim Bera ndaj asnjërit prej tyre dhe nuk i trajtojmë si jomuslimanët. Përkundrazi, ne miqësohemi me ta, lutemi për ta, u ndihmojmë atyre dhe mundohemi të jemi në mesin e tyre.